ในโลกแห่งความเงียบเหงาเดียวดาย ยังมีฉันที่เฝ้าอยู่
คอยรับรู้ความเปลี่ยนไป
เก็บฉันให้เป็นแค่ความลับ ขอบคุณที่ไม่ต้องรู้จัก
เปรียบฉันเป็นดั่งเงาแห่งความมืดมน โฮ โฮ
ยังโอเค ยังได้อยู่
ปล่อยให้ฉันกลืนกินความเสียใจ
ไม่เป็นไร ไม่เท่าไร
เมื่อเวลาหมดลงและฉันจะหายไปเอง
เดินไปในทางที่มืดมิด
ไม่ต้องการแสงไฟ
และไม่เข้าหาดวงตะวัน
จงจำจงไม่มีวันลืมฉัน แม้วันตาย
ยังโอเค ยังได้อยู่
ปล่อยให้ฉันกลืนกินความเสียใจ
ไม่เป็นไร ไม่เท่าไร
เมื่อเวลาหมดลงและฉันจะหายไปเอง
ลองมองมาด้วยแววตาคู่นั้น
ฉันเป็นเพียงแค่ปิศาจที่เธอสร้างมา
พาลอยไปในค่ำคืนใต้เงาของแสงจันทร์
ยังโอเค ยังได้อยู่
ปล่อยให้ฉันกลืนกินความเสียใจ
ไม่เป็นไร ไม่เท่าไร
เมื่อเวลาหมดลงและฉันจะหายไปเอง
โฮ โฮ โฮ โฮ
เมื่อมีไฟส่องมาและฉันจะหายไปเอง